‘नुनतेलको ऋण तिरियो, जाडो जानेबेला के न्यानो कपडा किन्नु ?’

Avatar photo
Dhadingpost
मङ्लबार, पुस २१, २०७२

हरिहरसिंह राठौर, चरौंदी (धादिङ)। पाँच घन्टा पैदल हिँडेर सरकारले भूकम्पपीडितका लागि न्यायो कपडा किन्न दिएको पैसा लिन आएका धुषा गम्राङका वलवीर चेपाङले त्यो पैसाले पुरानो ऋण तिरे । ‘उधारोमा लिएको राशनपानी, नुन तेलको ऋण ६ हजार थियो, तिरियो । चार हजार घर लगेर बुढीलाई दिन्छु, यो जाडो सकिने बेला लुगा कसले किन्छ ?’ उनले भने ।

देवलाल प्रजाले पनि वलवीरले जस्तै पुरानो उधारो चुक्ता गरे । ‘मेरो १२ जनाको परिवार छ, खर्च पनि धेरै लाग्छ, ८ हजार त उधारो तिरें,’ उनले भने ।

चरौंदीमा सरकारले भूकम्पपीडितलाई राहत बाँडेको गाविस भवननेर नै केही पसलेहरु आफ्नो ऋण उडाउन आइपुगेका थिए । भवन वरपर भएका फलफूल, खाद्यान्न र केही मदिरा पसलेले समेत आफ्नो ऋण असुले । धुषा र आसपासका क्षेत्रका मानिसहरुले आफ्ना दैनिक उपभोग्य वस्तुको समेत किनमेल गर्ने बजार चरौंदी हो ।

मकवानपुरसँग जोडिएको धुषा गाविस धादिङमा सबभन्दा घना चेपाङ बस्ती भएको गाविस हो । जिल्लाको पल्लो भेग बु्रसवाङबाट पृथ्वीराजमार्गको चरौंदीसम्म आइपुग्न उनीहरु विहान ८ बजे खाजा खाएर घरबाट निस्केका थिए । यो गाविसमा करिब ६ सय घरधुरी चेपाङको बसोबास छ । भूकम्पपीडितको परिचयपत्र हुनेहरुलाई १० हजार वितरण गरिएको थियो ।

वस्ती वस्तीमा पुगेर रकम वितरण गर्ने सरकारी निर्णयको वेवास्ता गर्दै पूरै गाविसका भूकम्पपीडितहरु १५ सय ११ घरधुरीलाई नै गाविस भवनमा आउने उर्दी जारी गरिएको थियो ।

जिल्ला विपद् व्यवस्थापन समितिले २० गतेसम्म जिल्लाका ४६ वटै गाविस र नगरपालिकामा न्यानो कपडा खरिद गर्न रकम वितरण गरिसक्ने निर्णय गरे पनि हालसम्म आधा पनि वितरण हुन सकेको छैन । जिल्लामा रकम प्राप्त भएको १ महिना बितिसक्दा पनि स्थानीय प्रशासनको लापरबाही, गाविसमा सचिव नहुनु, यातायात असुविधा, कर्मचारी अभावका कारण वितरण हुन नसकेको हो ।

सडक यातायातले नछोएका जिल्लाका उत्तरी ५ गाविसहरु झार्लाङ, सेर्तुङ, लापा, तिप्लिङ र रीगाउँमा आईतबार हेलिकप्टरबाटै कर्मचारी तथा नगद पठाएर वितरण गरिएको स्थानीय विकास अधिकारी भगवान अर्यालले बताए । साभार कान्तिपुर